قرار بود هر روز پستی بذارم اینجا اما واقعیت اینه که خوب همیشه آدم فرصت نمیکنه مخصوصا اگه دچار هزارتا کار مهمتر باشی (به روایت شازده کوچولو) . دارم فکر میکنم این کارای مهم چی بودند... غیر از یک نقاشی و بعد یکسری فیلم بدردنخور و سریال که بهتر بود نمیدیدمشان باز هم وقت به اندازه کافی داشته ام... اما همهبرمیگرده به همون دست به قلم بردن... باید یک حسی در تو بیدار شود که دست به قلم ببری. همینطوری که نمیشود.
به همین دلیل بود شاید... این چند روز خیلی خشک بود و خالی... اتفاقی نیافتاد باید حال کنی بلند شوی بیرون... باید حال کنی کتابی بخوانی باید همت کنی آهنگ خوب یا فیلم خوبی بشنوی وببینی اما انقدر که تو را هایپر کند نه آنقدر که فقط خوشت بیاید ... ..آنقدر که همه چیزبذاری زمین و دست به نوشتن چیزی شوی که همانموقع در سرت آمده است. وقتی زیاد دقیق میشوم میبینم اشکالش نداشتن دوست واقعی است... اشکالش این است که اگر دوست خوب داشته باشی تو را به جاهایی میبرد که تو هم دوست داری... از چیزهایی برایت میگوید که تو هم به آنها علاقه داری و برنامه ریزی برای کارهایی میکند که تو هم در آن برنامه ها هستی و تو هم از آنها لذت میبری...
آمدم شعری بنویسم دیدم طبع شعرم خوابیده است، آمدم داستانی بنویسم آن هم به همین ترتیب.بعد تصمیم گرفتم نقاشی کنم... کردم ولی نیمه کاره ماند فقط یکی که هفته قبلش کشیده بودم را هایلایت زدم برایش
حال نوشتن توی فیس بوک (به روایت گودریها: فیس بوق) هم ندارم دیگر و بیشتر برایم به یک کانکشن خشک و خالی تبدیل شده که توش فقط داریم به یکدیگر پز میدهیم که من اینکار را کردم این سفر را رفتم اینجا و آنجا عکس بیاندازی که یعنی همه چیز خوب است و ملالی نیست جز دوری شما ... من نمیدانم این به اشتراک گذاشتنهای عکس و مهمانی و غیره چه لطفی دارد برای دیگران؟ شاید تنها خبری باشد آن هم برای فایمل نزدیک آن هم نه همه شان البته که بگویند خوب پس اینها هستند و فعلا مشکلی ندارند ولی دوستان دور خصوصا دوستان مجازی آنها تره هم خورد نمیکنند.
امان از این دوستان مجازی... به هیچ چیز نمی ارزند احساس میکنی با یک عده ربات الکترونیکی در طرفی... این روزها که آیفون چهار ورژن کنترل صدایی "سیری" را معرفی کرده این حس به من دست میدهد که سیری همدم بهتری است تا بعضی از این دوستان مجازی.
دوستان دورت هم خوب اگرواقعا دوست خیلی خوبت بوده باشند دوست داری دنبالشان کنی اما مگر انسان چند دوست نزدیک دارد؟ بقول اینجایی ها بست فرند منظورمه... کسی که همه چیزت رو باهاش درمیون میذاری و وقتی باهاش گپ میزنی کلی لذت میبری... اون به تو کلی چیز یاد میده و یا حس میده و تو هم متقابلا به اون. اما کو...تو تمام طول زندگیم شاید یکی دو تا دوست اینطوری داشتم که اونها هم بعد از ازدواج یا بعد از تحصیل و یا به دلیل کاری که باید به شهر دیگری میرفتند راهشون رو کج کردندو خوب حق هم درند... من هم همینطور من هم خیلی جاها دیگه نتونستم همراهی کنم .. زندگی گاهی محبورت میکنه به جاهایی بری که شاید خودت نمیخواستی از اول اونجا بری....
حالا این حکایت دوستان خوب رو اگه بخوام ادامه بدم هم کلی مطلب میشه از توش دراورد... خیلی ها هستند که فکر میکنند بهترین دوست تو هستند ولی واقعیت اینه که نیستند با اونها میخندی با اونها لبی تر میکنی حتی با اونها اینطرف اونطرف میری اما واقعیت اینه که دلت پیش اونا نیست، به هزار و یک دلیل شاید اینترست مشترک نداریم شاید معیارهامون یکی نیست و شاید اصول تفکری متفاوتی داریم در اینصورت اصلا نمیشه سمپاتی داشت باهاشون... فقط باید نیشت رو با زحمت بازنگه داری که یعنی آره من ... رفیقتم و کلی حال میکنم از کنار تو بودن...
یک ماهی میشود که به جمع دوستانی مجازی از نوع دیگر در گوگل پلاس پیوسته ام... اینها هم مجازی اند اما خوبی که در پلاس است این است که به نوعی تو را سوق میدهد به دوستانی که دارای اینترستهای مشترکی هستید... درواقع این شبکه اجتماعی با یک تفاوت خیلی ظریف نسبت به فیسبوک تو را در مسیری قرار میدهد که با آدمهای جدید آشنا شوی که تولید محتوا میکنند و بعد از مدتی دستت میاسد که کدامیکیشان را نگه داری و کدام را نه.... به این ترتیب حلقه های دوستانت تنگتر و تنگتر میشود و در نهایت حلقه نهایی که هر روز مطالبشان را میخوانی احساس میکنی همه آنها پتانسیل بست فرند بودن را دارند... هرچند اینطوری هنوز هم مجازیند اما حداقلش این است که وقتی مطالبشان را میخوانی احساس میکنی مطالب به دلت مینشیند و همدم جدیدی پیدا کرده ای... خصوصا توی فرنگستان که آپشنهای همزبان زیادی اطرافت نیست این ابزار یکی از بهترین هدیه های نوروزی به من . محسوب میشد.. اینکه گوگل پلاس چه تفاوتی نسبت به فیس بوک دارد که این خصوصیت خاص را به آن میدهد بماند برای بعد شاید کمتر کسی متوجه این تفاوت بشود این تفاوت بقدری ظریف است که جا دارد به طراحان پلاس تبریک بگویم چون با این ظرافت خاص توانسته اند تفاوتی را ایجاد کنند که فیس بوک و سایر شبکه ها نمیتوانند کارایی مشابه داشته باشند.
ابزار دیگه ای که بر حسب تصادف بهش برخوردم رادیویی بود به نام لست اف ام که با سیستمهای اسکرابینگی که دارد آهنگهای مورد علاقه ات را در ژانرهای مختلف پیدا میکند و برایت پخش میکند... به این ترتیب در فضای مجازی داریم به سمتی میرویم که بصورت هوشمندانه ای افراد دلخواه و ترانه های دلخواهت را پیدا کنی. اما مشکل نهایی همچنان لاینحل باقی میماند و آن ... دوستان حقیقی است. هیچ چیزی جای آنها را پر نخواهد کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر