چندی است قصد کرده ام دود و سیگار را کنار بگذارم. تا به امروز میشود سه هفته... هرچند قبلتر از آن هم سیگار کشیدنم تفننی بود و گاهی بود و گاهی نبود. اما اینبار حتی برای تفریح هم نکشیدم. روزهای اول حس بدی داشتم انگار روح سرکشی درونم مرا به باد کتک گرفته باشد که بلند شو برو توی هوای آزاد یک نخی بگیران و یک پک عمیق به آن دود لا مصب بزن. من اما مقابله میکردم خودم را مشغول کاری میکردم. مشکل آنجا بود که نزدیک به سه چهار روز هیچگونه تمرکزی نداشتم و اصلا نمیتوانستم حواسم را جمع کارهایم بکنم. این موضوع نگرانم میکرد و "میرو" یکی از دوستانم اینجا به من توصیه کرد آدامس نیکوتین استفاده کنم تا انقدر نا آرامی نکنم.
بعد به خودم آمدم و دیدم یعنی الکی الکی بدون اینکه خودمان هم بدانیم معتاد میشویم و هنوز هم فکر میکردیم این فقط تفننی بیش نبوده است. با خودم لج کردم و به میرو گفتم نه آدامسش را میخورم و نه چسب بازویش را میچسبانم این شد که دو هفته ای دوره ترک را با لجبازی گذراندم. برای اینکه در خانه هم وسوسه نشوم دم و دستگاه پیپ و تنباکویش راگم کردم (یعنی الان هم نمیدانم کجاست!) این هفته حس بهتری داشتم امیدوارم روند بهبود ادامه داشته باشد.
